Eit dikt om våren

Igjen skal dei utkjempe ein kamp
kor vinnaren allereie er dømt.
Ingen av dei er ein ramp,
men om litt er mørket og kulda glømt.

Det går mot lysare tider for folk og fe
mens snøen gråtar på bakken
Han skjønner nå at det skal skje
for folk har tatt av frakken.

Dei møtes ein gang i året
og alltid er vinnaren den same
vinteren rivar seg fortvila i håret
for han har ingen sjans mot dei krefter våren har med